It maybe winter outside, but in my heart it’s spring

Kennen jullie dat? Je hoort een liedje en dat krijg je niet meer uit je hoofd. Dat had ik tijdens de feestdagen met de klassieker ‘It maybe winter outside, but in my heart it’s spring’ van Love Unlimited.Hoe vaker ik het zong, hoe meer ik dacht: dit is eigenlijk tijdens mijn hele leven, en in het bijzonder in het afgelopen jaar, mijn levensmotto geweest!Mijn hele leven ben ik vanwege aangeboren staar en een medische fout slechtziend.

In 2010 schreef ik er zelfs een boek over. Dat boek, ‘+23’, gaat over de periode die ik doorbracht op een revalidatiecentrum voor blinden en slechtzienden.

De acceptatie van mijn visuele handicap was een tijd van vallen en opstaan. En natuurlijk is het leven van een slechtziende niet altijd even makkelijk, maar uiteindelijk heb ik mijn visuele mankementje ook omgetoverd tot een bron van inspiratie en mogelijkheden.

Omdat ik tijdens deze rare tijden iets voor anderen wilde betekenen, besloot ik mijn lieve buren, die altijd voor me klaarstaan, allemaal mijn boek te schenken als kerstcadeau.

Op de achterzijde van ‘+23’ staat: ‘herkenbaar voor iedereen die tegen grenzen aanloopt, kritisch naar zichzelf durft te kijken en altijd mogelijkheden blijft zien.’

Dit is niet alleen van toepassing op het leven met een handicap, maar ook op de situatie waarin wij ons allemaal sinds negen maanden bevinden.

Zo geef ik normaal gesproken veel presentaties en workshops, en zet ik me in voor diverse projecten die te maken hebben met slechtziendheid.

Zoals bij zovelen, gooide Corona roet in het eten.

Daar zat ik dan. Thuis, weinig sociale contacten, geen uitgaansmogelijkheden… maar toen bleek ik zeeën van tijd over te hebben voor mijn grote passie: schrijven! Ik trok meteen mijn laptop uit de kast en begon driftig te tikken.

Inmiddels is mijn derde boek ‘Geleidehond Yoko’ bijna af!

Naast het plezier dat ik heb in het schrijven, zijn de reacties op mijn project hartverwarmend. Er werden veren in mijn bips gestoken en ik kreeg aanmoediging van alle kanten. Ik heb me in jaren niet zo gewaardeerd en geliefd gevoeld, ik pinkte er een traantje van weg. En gek genoeg was ook dat een gevolg van Corona!

2020 kun je met heel veel woorden beschrijven, maar ik was vooral erg dankbaar. In eerste instantie ben ik natuurlijk dankbaar voor de gezondheid van mijn vrienden, familie en mezelf. En dankbaar voor de positieve reacties op mijn nieuwe project dat nog niet eens in de winkel ligt en nu al zulke lovende reacties oplevert! Maar daarnaast ben ik gaan samenwonen, heeft mijn lieve vriend een nieuwe baan gekregen en genoot ik van de intieme gezelligheid en bijzondere vriendschappen.

Op de valreep mag het nog even; iedereen het beste wensen. Dus ik hoop dat iedereen ondanks ‘the winter outside’, toch ook kan (blijven) genieten van ‘the spring in your heart’. Al het beste voor jullie, met natuurlijk je gezondheid voorop, de gezelligheid en liefde met elkaar en de mogelijkheden die veranderingen kunnen brengen!

Annemiek van Munster